waarom het mijn lievelingentjes zijn.

Ik heb twee cavia's. Ze hebben een beetje een rare naam maar dat komt omdat ik ze uit het asiel heb. Ze waren door hun vorige eigenaar gedumpt in een doos langs de weg, hij wou ze niet brengen omdat dat geld kostte. Ik weet niet hoe oud ze zijn maar ik denk wel dat de ene jonger is dan de ander ( die is ook wat actiever).

Dit is jean-claud, een driekleur mannetje. Op de foto zie je niet helemaal dat hij een driekleur is want de witte vlek zit bij zijn achterpoot. Jean-Claud heeft zijn naam te danken aan Frankrijk, zijn vorige baasje woonde daar en heeft ze in Nederland gedumpt. Hoe ze dat weten?; simpel, er zat een brief in de doos.Het fotograferen ging niet zo gemakkelijk, hij begon met zijn hoofd te draaien. Verder denken we dat hij ongeveer vier is of zelfs nog ouder.

Jean-Claud heeft een verminkt pootje en je mag er ook zeker niet aan komen! Niet dat hij fel reageert maar hij begint hard te piepen als je er aan komt( dat is een teken dat het pijn doet). Hij is een hele rustige cavia en slaapt de halve dag door. Zijn leven bestaat vooral uit; eten, drinken en slapen.

Dit is de andere kleine. Hij is iets jonger maar ik weet nog steeds niet hoe oud. Na schatting denk ik ongeveer drie jaar. Hij heeft net zo als Jean-claud een verminkt pootje. Dit is trouwens Jean-Paul. Allemaal Franse namen. Ze waren eigenlijk met zn vieren maar ze vochten dus wij hadden er maar twee meegenomen.

Jean-Paul houdt wel van een beetje avontuur en als er iets lekkers te halen valt is hij er dan ook snel bij. Hij heeft heel lang gehad dat hij de kooi kapot beet omdat hij dat appel wou, maar na een poging om het hem af te leren is het dan ook gelukt. Nu is hij een hele lieve jongeman die wel van spelen houd.

 

Dit zijn mijn twee super lieve cavia's. Een avonturier en een rustig tiepje. Ik denk dat ik nooit meer zonder zo'n schattig knaagdiertje kan en er dus nog vele opvolgers zullen zijn!